Czym jest chmura domowa, i do czego może być użyteczna?
Chmura domowa może się przydać w sytuacji, gdy chcemy łatwo synchronizować pliki w wielu urządzeniach. Może mieć też zastosowanie, jako dysk sieciowy, działający w sieci lokalnej.
Takie rozwiązanie jest dobre, jeśli cenimy sobie bezpieczeństwo danych. Chmura opisana tutaj, działa tylko w sieci lokalnej, więc nie jest widoczna z Internetu. Co za tym idzie, nie będziesz miał dostępu do plików, jeśli nie będziesz podłączony np do domowego Wi-Fi.
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby taki serwer zainstalować na starym laptopie. Można to zrobić bezpośrednio na komputerze, czyli instalacja np Ubuntu Serwer, albo zainstalować najpierw Proxmox-a i stworzyć na nim klika wirtualnych maszyn.
Pojedynczy serwer, czy pełna wirtualizacja?
Jeżeli lubisz eksperymenty z różnymi programami, skryptami etc. lub po prostu chcesz wykorzystać komputer też do innych zadań serwerowych, PROXMOX i wirtualizacja będzie lepszym rozwiązaniem.
Trzeba mierzyć też siły na zamiary. Jeśli komputer przeznaczony pod serwer jest słaby, należy rozważyć zainstalowanie pojedynczego serwera, a na nim chmurę. Słaby, czyli np procesor z dwoma rdzeniami, 4 GB RAM.
Niezależnie którą opcję wybierzesz, instalacja będzie przebiegała w ten sam sposób. Na dole tego artykułu są dwa materiały wideo. Pierwszy, w którym pokazuję jak przygotować wirtualną maszynę na komputerze z Proxmox-em. Drugi pokazuje przygotowanie serwera, i instalację samej chmury Pydio Cells.
W filmie jest trochę inna kolejność komend, nie ma to jednak znaczenia. Efekt będzie taki sam.
Połącz się ze swoim serwerem przy pomocy SSH. Na Windows-ie polecam program PUTTy, Linux & Mac najlepiej terminal i komenda:
ssh nazwa_użytkownika@ip_serwera
Aktualizacja systemu:
sudo apt update && sudo apt upgrade
Uzyskiwanie statycznego adresu IP
a) sprawdzenie interfejsu sieciowego
ip a
b) konfiguracja IP, pamiętaj o zmianie nazwy interfejsu sieciowego na swoją.
sudo nano /etc/netplan/00-installer-config.yaml
Wklej to i zapisz (Ctrl+o), wyjdź (Ctrl+x).
network:
version: 2
renderer: networkd
ethernets:
ens18:
dhcp4: no
addresses:
- 192.168.0.220/24
routes:
- to: 0.0.0.0/0
via: 192.168.0.1
nameservers:
addresses:
- 8.8.8.8
- 1.1.1.1
Wprowadzenie konfiguracji w życie.
sudo netplan apply
Instalacja niezbędnych pakietów.
sudo apt install -y wget curl mariadb-server unzip
Konfiguracja bazy danych, wpisz komendę i odpowiedz na pytania.
sudo mysql_secure_installation
Zaloguj się do bazy danych
sudo mysql -u root -p
Tworzenie bazy danych, użytkownika i jego hasła
CREATE DATABASE cells; CREATE USER 'userbazy'@'localhost' IDENTIFIED BY ‚jakiesHasloDobre142#’; GRANT ALL PRIVILEGES ON cells.* TO 'userbazy'@'localhost'; FLUSH PRIVILEGES; EXIT;
Pobieranie Pydio Cells.
wget https://download.pydio.com/latest/cells/release/{latest}/linux-amd64/pydio-cells-{latest}-linux-amd64.zip
Rozpakowywanie zip-a.
unzip pydio-cells-{latest}-linux-amd64.zip
Nadanie praw do wykonywania pliku, jako programu.
chmod +x cells
Przenoszenie programu do folderu z binarkami.
sudo mv cells /usr/local/bin/
Instalacja, wybierz opcję instalacji przez przeglądarkę.
sudo cells install
Teraz przeglądarce wpisz:
https://IP_serwera:8080
Dokończ instalację, podając dane do bazy danych, oraz utwórz nowego użytkownika.
Po skończonej instalacji zatrzymaj program.
Ctrl + C
Konfiguracja autostaru, aby chmura startowała wraz z systemem.
sudo nano /etc/systemd/system/cells.service]
[Unit] Description=Pydio Cells Service After=network.target [Service] ExecStart=/usr/local/bin/cells start Restart=always User=root [Install] WantedBy=multi-user.target
sudo systemctl daemon-reload
sudo systemctl start cells
sudo systemctl enable cells
To wszystko, domowa chmura utworzona. W najbliższym czasie postaram się dodać artykuły, z instalacją innych aplikacji chmurowych, NextCloud i OwnCloud.